θεόστοργος

θεοστυγής

θεοστύγητος
θεο·στυγής, ής, ές []
1 pass. haï des dieux, Eur. Tr. 1213, etc. ||
2 haïssable à Dieu, NT. Rom. 1, 30.
Étym. θ. στυγέω.