θρεοκάρδιος

θρέομαι

θρέπτειρα
θρέομαι (p. contr. poét. θρεῦμαι)
1 pousser de grands cris, Eschl. Ag. 1165 ||
2 tr. se lamenter sur, acc. Eschl. Suppl. 110, Sept. 78 ; Eur. Med. 51.
Étym. p. *θρέϝομαι p.-ê. de la R. indo-europ. *dhreu-, cf. θρόος.