θριαμϐεύω

θριαμϐικός

θριαμϐικῶς
θριαμϐικός, ή, όν :
1 qui concerne le triomphe, triomphal, Str. 3, 4, 13 ; 5, 2, 2 Kram. ; DH. 2, 923 Reiske ; Jos. B.J. 7, 5, 4 ||
2 qui a joui des honneurs du triomphe, Plut. Cam. 21, Crass. 1.
Étym. θρίαμϐος.