θριγκόω-ῶ

θρίγκωμα

θριδακηΐς
θρίγκωμα, ατος (τὸ) revêtement de mur, faîte, Plut. M. 684b ; Jos. A.J. 15, 11 ; p. anal. bord d’un autel, Eur. I.T. 74.
Étym. θριγκόω.