θυιάς, άδος :
I adj. f.
1 transportée de délire
bachique, inspirée, Plut. M. 22a, 170a ||
2 transportée d’une folle
passion, Lyc. 143 ||
II subst. ἡ θ. bacchante,
Eschl. Sept.
498, 836, etc. ; postér. A. Rh. 1, 636 ;
Plut. M.
293f,
952d.
Étym.
θύω 2 ; cf.
θυάς.