θυμικῶς

θύμιον

θυμίτης
θύμιον, ου (τὸ) [ῠ]
1 buis, Aét. 4, 1, 64 ||
2 petite loupe, excroissance de chair, Hpc. 877f ; Plin. H.N. 32, 45.
Étym. θύμος.