θυμομαχία

θύμον

θυμοξάλμη
θύμον, ου (τὸ) [ῠ] thym, Eup. 2-1, 426 Meineke ; Antiph. (Com. fr. 3, 98) ; Arstt. H.A. 9, 40, 48 ; Probl. 20, 20 ; Th. H.P. 6, 2, 3.
Étym. p.-ê. pré-grec ; cf. θύμος.