θυννοσκοπία

θυννοσκόπος

θυννώδης
θυννο·σκόπος, ου (ὁ, ἡ) qui guette les thons, Arstt. H.A. 4, 10, 8 ; Plut. M. 980a.
Étym. θ. σκοπέω.