θυτικός

θυτικός, ή, όν [ῠ] qui concerne les sacrifices, qui sert aux sacrifices, Luc. Pisc. 45 ; ἡ θυτική (s. e. τέχνη) Ath. 659d ; Hdn 8, 3 ; ou τὸ θυτικόν, Plut. M. 904e, la science des sacrifices ou de la divination (θύω 1).