θηλύφωνος

θηλυχίτων

θηλύψυχος
θηλυ·χίτων, ωνος (ὁ, ἡ) [ῠῐ] vêtu d’une robe de femme, Anth. 6, 219 ; Oracl. (Luc. Alex. 27).
Étym. θ. χιτών.