θηλύμιτρις

θηλύμορφος

θηλύνοος-ους
θηλύ·μορφος, ος, ον [ῠ] aux formes féminines, Eur. Bacch. 353 ||
Cp. -ότερος, Arstt. Physiogn. 5, 10.
Étym. θ. μορφή.