θήρατρον

θηράτωρ

θηράφιον
θηράτωρ, ορος (ὁ) [ᾱ] chasseur, N. Dam. 47 ; fig. Démocr. (Clém. 328) ||
E Ion. θηρήτωρ, Il. 9, 544.
Étym. θηράω.