θησαυριστικός

θησαυρομανία

θησαυροποιός
θησαυρο·μανία, ας (ἡ) [μᾰ] manie de thésauriser, Tat. Or. ad Græc. 22, c. 856 b Migne.
Étym. θησαυρός, μ.