θωχθείς

θώψ

Ι, ι
θώψ, gén. θωπός (ὁ)
1 flatteur Hdt. 3, 80 ; Ant. (Suid.) ||
2 adj. θῶπες λόγοι, Plat. Theæt. 175e, discours flatteurs.
Étym. cf. θωπεύω.