θωρακεῖον

θωρακίζω

θωρακικός
θωρακίζω (f. -ίσω, ao. ἐθωράκισα ; pass. ao. ἐθωρακίσθην, pf. τεθωράκισμαι) []
1 couvrir d’une cuirasse, cuirasser : τινά, Xén. Cyr. 8, 8, 22, qqn ; οἱ τεθωρακισμένοι, Thc. 2, 100 ; Xén. An. 2, 5, 35, soldats armés d’une cuirasse ; en parl. d’animaux, ἵπποι τεθωρακισμένοι, Xén. Cyr. 6, 1, 50, chevaux recouverts d’une cuirasse ; fig. couvrir (comme d’une cuirasse) : πήλῳ, Str. 812, de boue ||
2 p. ext. couvrir d’une armure défensive (le corps, les membres, etc.) : τινά τι, Xén. Cyr. 6, 1, 29, qqn de qqe ch. ; fig. θ. ἑαυτούς, Arstt. H.A. 5, 18, 3, se préparer au combat, en parl. de sangliers ||
Moy. se couvrir de sa cuirasse, Xén. An. 2, 2, 14.
Étym. θώραξ.