τιμαλφέω-ῶ

τιμαλφέω-ῶ [ῑ] honorer : τινα, Eschl. Eum. 15, qqn ; τινά τινι, Pd. N. 9, 130 ; Eschl. Ag. 922, qqn par qqe ch. ; au pass. Eschl. Eum. 626, 807 ; mot rare en prose, Arstt. Pol. 7, 17, 10.