τιτανόω-ῶ

τιτανώδης

Τιταρῆθεν
τιτανώδης, ης, ες [ῑᾱ] semblable à un Titan ; τιτανῶδες βλέπειν, Luc. Tim. 54, etc. regarder comme un Titan, c. à d. d’un air farouche.
Étym. Τιτάν, -ωδης.