τμηθῆναι

τμῆμα

τμηματώδης
τμῆμα, ατος (τὸ)
1 morceau coupé, section, part, Plat. Pol. 267b, Conv. 191d ; t. de math. segment de cercle, Arstt. Metaph. 6, 10, 10 ||
2 coupure, incision, Plat. Gorg. 476c.
Étym. τέμνω.