τομικός

τόμιος

τομίς
τόμιος, ος, ον, coupé ; subst. τὰ τόμια, Ar. Lys. 186 ; Ant. 139, 42 ; Plat. Leg. 753d ; Dém. 642, 18, etc. ; rar. τὸ τόμιον, Ar. Lys. 192, entrailles découpées de la victime sur lesquelles on jurait.
Étym. τέμνω.