τομίς

τομός

τόμος
τομός, ή, όν,
1 coupant, tranchant, Soph. Aj. 815 ; Timon (Ath. 445e); Plat. Tim. 61e ; en parl. de la parole, Ps.-Phocyl. 124 ; Plut. M. 695b ||
2 précis, clair, Call. Del. 94 ||
Cp. -ώτερος, Ps.-Phocyl. 124 ; Call. Del. 94 ; Luc. Tox. 11 ; sup. -ώτατος, Soph. Aj. 815 ; Call. fr. 78.
Étym. τέμνω.