τοποκρατέω-ῶ

τοποκράτωρ

τοπομαχέω-ῶ
τοπο·κράτωρ, ορος (ὁ) gouverneur d’une localité, P. Alex. Apot. p. 70, l. 17 Boer.
Étym. τ. κρατέω.