τορεία

τόρευμα

τορεύς
τόρευμα, ατος (τὸ)
1 ciselure en creux ou en relief, Sopatr. (Ath. 230e); Plut. M. 42c ; A. Pl. 89, 5 ||
2 vase ciselé, Mén. (Ath. 484d); DS. 3, 47 ; Str. 387.
Étym. τορεύω.