τοξοϐόλος

τοξοδάμας

τοξόδαμνος
τοξο·δάμας, αντος (ὁ) [δᾰᾱς] qui dompte l’ennemi avec ses flèches ou son arc, Eschl. Pers. 30, 926 ; subst. au pl. les archers, Eschl. Pers. 26.
Étym. τόξον, δαμάω.