τοξοφορέω-ῶ

τοξοφόρος

τοξοχίτων
τοξο·φόρος, ος, ον, qui porte un arc, ép. d’Artémis, Il. 21, 483 ; d’Apollon, Hh. Ap. 13, 126 ; d’Hèraklès, Eur. Tr. 801 ; des Crétois, Pd. P. 5, 54 ; des Phrygiens, Eur. Rhes. 32 ; des Mèdes, Anth. App. 73 ; subst. οἱ τοξοφόροι, Hdt. 1, 103, les archers.
Étym. τόξον, φέρω.