τοξοτίς

τοξουλκός

τοξοφορέω-ῶ
τοξουλκός, ός, όν :
1 qui tire ou bande un arc, Eschl. Pers. 55 ||
2 lancé par un arc, Eschl. Pers. 239.
Étym. τόξον, ἕλκω.