τραχέως

τραχηλάγχη

τραχηλιάω-ῶ
τραχηλ·άγχη, ης (ἡ) [ᾰ] nœud coulant ou lacet pour étrangler, Eun. p. 64 Boiss.
Étym. τράχηλος, ἄγχω.