Τραγόπαν

τραγόπους

τραγοπτισάνη
τραγό·πους, ους, ουν, gén. -ποδος [ᾰ] à pieds de bouc, Sim. Epigr. 133 Bgk ; Anth. 6, 315.
Étym. τρ. πούς.