Τραμπύα

τρανής

Τρανίψαι
τρανής, ής, ές [ᾱ] perçant, pénétrant, d’où clair, net, Soph. Aj. 23 ||
Cp. -έστερος, Procl. Eucl. 89, 2 ; 4, 22 Friedl. ; sup. -έστατος, Eust. Op. p. 203, 2.
Étym. R. indo-europ. *terh₂-, traverser ; cf. τέρμα.