τρίϐος

τρίϐραχυς

τρίϐροχος
τρί·ϐραχυς, εος [ῐᾰ] adj. m. qui se compose de trois brèves, etc. Arcad. 40 ; ὁ τρ. πούς, DH. Comp. 17 ; ou subst. ὁ τρίϐραχυς, DH. Comp. 17, Gramm. tribraque, pied de trois brèves.
Étym. τρεῖς, βραχύς.