τριγονία

τρίγονος

τριγράμματος
τρί·γονος, ος, ον [ῐ]
1 engendré trois fois, en parl. de Bacchus, Orph. H. 29, 2 ||
2 au pl. engendré au nombre de trois, Eur. H.f. 1023, Ion 496.
Étym. τρ. γίγνομαι.