τριμηνιαῖος

τρίμηνος

τριμίτινος
τρί·μηνος, ος, ον []
1 de trois mois, trimestriel, Soph. Tr. 164 ; ἡ τρίμηνος, Hdt. 2, 124 ; τὸ τρίμηνον, Pol. 1, 38, 6 ; 5, 1, 12 ; Plut. Crass. 12, trimestre ; τρίμηνος πυρός, Th. H.P. 8, 1, 4 ; Plut. M. 915e, blé qu’on sème et qu’on récolte en trois mois, blé de mars ||
2 âgé de trois mois, Arstt. H.A. 6, 4, 6.
Étym. τρ. μήν.