τρίπος

τρί·πος (ὁ) poét. c. τρίπους, seul. nom. Il. 22, 164 ; Hés. Sc. 312 ; Nonn. D. 13, 133 ; et acc. τρίπον, Anth. 3, 6 ; neutre τρίπον, Anth. 14, 64, 2.