τριώνυχος

τριώροφος

τριώρυγος
τρι·ώροφος, ος, ον, à trois étages, Hdt. 1, 180 ; Spt. Gen. 6, 16 ; en parl. d’un navire, Arstd. t. 1, 240 ; τὸ τριώροφον, Spt. 3 Reg. 6, 8, le troisième étage.
Étym. τρεῖς, ὄροφος.