τροχαλιώδης

τροχαλός

τροχαλῶς
τροχαλός, ή, όν []
1 qui court, Hés. O. 516 ; Anth. 6, 66 ; 7, 681 ; p. ext. rapide, Eur. I.A. 146 ; p. anal. roulant, Plut. M. 588f ||
2 arrondi, rond, Anth. 5, 35 ; Arat. 476 ; Nic. Th. 589 ||
Cp. -ώτερος, Anth. 7, 681.
Étym. τροχός.