τροχαλός
τροχαλῶςτροχαλός, ή, όν
[ᾰ]
1 qui court, Hés. O. 516 ; Anth. 6, 66 ; 7, 681 ;
p. ext. rapide, Eur. I.A. 146 ; p. anal. roulant,
Plut. M.
588f ||
2 arrondi, rond,
Anth. 5, 35 ;
Arat. 476 ;
Nic. Th.
589 ||
Cp. -ώτερος, Anth. 7, 681.
Étym.
τροχός.