τροχάδην

τροχάζω

τροχαιειδής
τροχάζω, courir, Hdt. 9, 66 ; Xén. An. 2, 4, 3 ; Pol. 10, 20, 2 ; particul. courir sur un char, Eur. Hel. 724 ; en parl. d’un cheval, Arstt. H.A. 8, 24, 4.
Étym. τρόχος.