τρόφιος

τρόφις

τροφιώδης
τρόφις, ις, ι, gén. ιος :
1 bien nourri, gros et gras, fort, Hdt. 4, 9 ; p. anal. : τρόφι κῦμα, Il. 11, 307, vague énorme ||
2 nourri ; subst. nourrisson, Opp. H. 2, 634 ; Lyc. 264.
Étym. τρέφω.