τρυσμός

τρυτάνη

τρυτανίζω
τρυτάνη, ης (ἡ) [ῡᾰ] aiguille de la balance, en gén. balance, Ar. Vesp. 39 ; Dém. 60, 7 ; 325, 13 ; Luc. H. conscr. 49, etc.
Étym. τρύω, probabl. de l’ouverture où se meut l’aiguille.