τρηδών

τρῆμα

τρημάτιον
τρῆμα, ατος (τὸ)
1 trou, ouverture, orifice, Ar. Vesp. 141 ; Hpc. 252, 37 ; Plat. Gorg. 494b ; Arstt. H.A. 1, 16, 10 ||
2 c. τρύπημα 2, Ar. Eccl. 906, Lys. 470 ||
3 points sur un dé, Amips. (Com. fr. 2, 709).
Étym. τιτράω.