τυφεδανός

τυφεδών

τύφη
τυφεδών, όνος (ἡ) [ῡ]
1 embrasement, combustion, Call. (Hdn gr. π. μ. λ. 9) ||
2 torche, Œnom. (Eus. P.E. 234c).
Étym. τύφω.