τυπετός

τυπή

τυπικός
τυπή, ῆς (ἡ) [ῠ] coup, Nic. Th. 129, 673, 784 ; d’ord. au pl. Il. 5, 887 ; A. Rh. 3, 848 ; 4, 1674 ; Nic. Th. 358.
Étym. τύπτω.