τυρακίνας

τυραννεῖον

τυραννεύω
τυραννεῖον, ου (τὸ) [] demeure d’un tyran, Str. 614, etc. ; Plut. Dio. 13, M. 783d ; au plur. DS. 16, 70 ; Plut. Tim. 13.
Étym. τύραννος.