τυρόμαντις

τυρόνωτος

τυροποιέω-ῶ
τυρό·νωτος, ος, ον [ῡ] recouvert de fromage (litt. au dos de fromage), ép. d’un gâteau, Ar. Ach. 1125.
Étym. τ. νῶτον.