τηγανίτης

τήγανον

τῇδε
τήγανον, ου (τὸ) [ᾰ] ion. c. τάγηνον, Com. (Ath. 390d, e, f) ||
E Dans une inscr. att. CIA. 2, 736, b, 21 (après 307 av. J.-C.) ; v. Meisterh. p. 13, 10.