τηκτικός

τηκτός

τήκω
τηκτός, ή, όν :
1 fondu, Eur. Andr. 267 ||
2 fusible, soluble, Plat. Soph. 265c ; Arstt. Metaph. 4, 6, 15 ; Plut. M. 106d ; p. opp. à στερεός, Plat. Criti. 114e ; à τεγκτός, Arstt. Meteor. 4, 9, 2, etc.(vb. du suiv.).