Τήλεμος

τηλέπλανος

τηλέπομπος
τηλέ·πλανος, ος, ον [ᾰ] qui erre au loin, Eschl. Pr. 576 (corr. p. *τηλέπλαγκτος).
Étym. τ. πλανάομαι.