ξενοφονία

ξενοφόνος

Ξενόφρων
ξενο·φόνος, ος, ον, qui tue des étrangers, Eur. I.T. 776 ; Plat. Ep. 336d ||
E Ion. ξεινοφόνος, Nonn. D. 9, 41.
Étym. ξ. πεφνεῖν.