ζαμενέω-ῶ

ζαμενής

Ζάν
ζα·μενής, ής, ές [ᾰ]
1 violent, impétueux, Hh. Merc. 307 ; Pd. P. 9, 64, etc. ; Opp. C. 3, 448 ; ἐπὶ ζαμενές, Nic. Th. 181, avec violence ||
2 hostile, ennemi, Soph. Aj. 137 ||
Sup. voc. -έστατε, Hh. l. c.
Étym. ζα-, μένος.