Ζαύηκες

ζάφελος

ζαφλεγής
ζά·φελος, ος, ον [ᾰ] violent, Nic. Al. 556 (gén. épq. ζαφέλοιο, var. ζαφλέγοιο).
Étym. ἐπιζάφελος.