ζευγατήρ

ζευγηλατέω-ῶ

ζευγηλάτης
ζευγηλατέω-ῶ [ᾰ] conduire un attelage de chevaux ou de bœufs, Xén. An. 6, 1, 8.
Étym. ζευγηλάτης.