ζωοφυτέω-ῶ

ζῳόφυτον

ζωόφυτος
ζῳό·φυτον, ου (τὸ) [ῠ] zoophyte, intermédiaire entre l’animal et la plante, Arstt. H.A. 18, 1, 6.
Étym. ζῷον, φυτόν.